احمد فيروزبخت در سال هزار و سيصد و سي و چهار در سمنان ديده به جهان گشود. در دبستان و دبيرستان شاگرد ممتاز بود. شوق او به امام و ولايت باعث گرديد كه چه قبل و چه بعد از انقلاب حضوري فعال در صحنه داشته باشد. او در آموزش و پرورش كار مي‌كرد. ازدواج كرده و صاحب دو فرزند بود. بچه‌ی دوّمش بعد از شهادت او به دنيا آمد. حدود دو ماه در جبهه‌ها بود و در عملیات والفجر چهار در منطقه پنجوين، در بيست و هشتم آبان شصت و دو، بر اثر اصابت گلوله به قلبش به شهادت رسيد و چهارده سال بعد جنازه‌اش تشييع و در گلزار امامزاده اشرف سمنان دفن شد.

بقیه در ادامه مطلب...

جهت مشاهده بقیه تصاویر به ادامه مطلب مراجعه فرمایید...

روز هفدهم شهريور پنجاه و هفت در تظاهرات تهران شركت داشت. مي‌گفت:« وقتي مردم رو از زمين و هوا به گلوله بستن و عده‌ي زيادي شهيد شدن، با چند تا از دوستام رفتيم بهشت زهرا. اون قدر شهدا زياد بودن که مجبور شديم با چشم‌هاي اشكبار شروع کنيم به قبر کندن. گاهي پرده اشک جلوي ديدمون رو مي‌گرفت. مي‌نشستيم اشک‌مون رو پاک مي‌کرديم و دوباره شروع مي‌کرديم. ».

غضنفر (برادر شهيد)

چند روز مانده بود كه امام بيايد، براي كمك در مراسم استقبال راهي تهران شد. شيريني و عكس امام را ...

بقیه خاطرات در ادامه مطلب...